Procedury określające standard organizacyjny opieki zdrowotnej nad pacjentem podejrzanym o zakażenie lub zakażonym wirusem SARS CoV-2 określone zostały w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 8 października 2020 r. (Dz. U. Poz. 1749) https://www.dziennikustaw.gov.pl/D2020000174901.pdf oraz Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 1 września 2020 r. (Dz.U. Poz. 1506) https://www.dziennikustaw.gov.pl/D2020000150601.pdf .
Podejrzenie Covid-19 u pacjenta – co dalej?
Według najnowszych przepisów lekarz POZ może skierować pacjenta na badanie w kierunku zakażenia SARS CoV-2 po wcześniejszej ocenie stanu zdrowia pacjenta. Ocena jest następstwem wywiadu medycznego przeprowadzonego podczas telewizyty lub wizyty osobistej. Każde skierowanie na test musi być poparte wskazaniami uwzględniającymi aktualną wiedzę medyczną. Według definicji GIS z dnia. 04.06.2020 r. kryteria kliniczne, będące wskazaniem do podejrzenia, że pacjent może być zakażony koronawirusem to występowanie przynajmniej jednego z objawów: kaszel, gorączka, duszności, nagła utrata węchu lub smaku.
W uzasadnionym przypadku lekarz POZ wystawia skierowanie na test poprzez gabinet.gov.pl. Po prawidłowym wprowadzeniu danych pacjenta lekarz przekazuje mu numer skierowania. Wystawienie skierowania jest jednoznaczne z wpisaniem pacjenta do elektronicznej bazy (EWP), która umożliwia mu wykonanie wymazu w dowolnym punkcie realizującym badania finansowane przez NFZ. Najczęściej wymazy wykonywane są w punkcie oferującym drive thru, jednak w przypadku pacjentów niemobilnych – warto przekazać taką informację lekarzowi, który wystawiając skierowanie zaznaczy opcję „konieczna karetka wymazowa”. Wówczas zlecenie realizowane jest przez stację sanitarno-epidemiologiczną.
Pacjent z wynikiem dodatnim
W przypadku gdy wynik przeprowadzonego testu na SARS CoV-2 okaże się dodatni podmiot leczniczy kierujący pacjenta na test ma obowiązek poinformowania pacjenta o wyniku. Pacjent widzi też wynik w platformie pacjent.gov.pl. Wprowadzenie dodatniego wyniku do bazy EWP jest związane z automatycznym nałożeniem przez stację sanitarno-epidemiologiczną na pacjenta izolacji na okres 10 dni, które nieprzedłużone – automatycznie wygasają. Wyniki przeprowadzonych testów (zarówno dodatnie jak i ujemne) są widoczne w systemie EWP dla stacji sanitarno-epidemiologicznych. Po uzyskaniu dodatniego wyniku testu lekarz POZ kieruje pacjenta do izolacji domowej, izolatorium, a jeśli stan zdrowia tego wymaga – do szpitala. W przypadku skierowania pacjenta na izolację domową, lekarz nie wcześniej niż w 8 dobie izolacji udziela pacjentowi porady lub teleporady, oceniając stan zdrowia pacjenta. Zakłada się, że izolacja powinna trwać 10 dni od dnia wykonania testu u pacjenta bezobjawowego, a 13 dni w przypadku pacjenta objawowego, przy czym minimum 3 dni muszą być bez gorączki i bez objawów ze strony układu oddechowego (kaszel). Takie objawy jak brak węchu czy smaku nie stanowią podstawy do przedłużenia izolacji, ponieważ mogą one utrzymywać się nawet do kilku tygodni. Lekarz ma prawo do przedłużenia izolacji jeśli u pacjenta będą utrzymywały się objawy.
Lekarz POZ nie nakłada i nie skraca kwarantanny – to rola sanepidu!